Yeter ki Sen Yüreksiz Kalma Sevdiğim!

Yeter ki Sen Yüreksiz Kalma Sevdigim!...

Hiç tahmin etmezdim bu kadar aci çekecegimi beni birakip gittigini.Hep kaçmistim çünkü, çünkü hep sensizdi gelecek planlarim.Kirilmaktan korktugum için katmiyordum seni gelecegimin hiçbir yerine..Yada...Yada sadece kendimi kandiriyordum, yada sadece yüregimi avutuyordum.Yada aslinda tüm hayallerimde sen vardin,her gece geliyordun rüyalarima ve en güzel anlari yasiyorduk seninle o rüyalarda...Senin haberin olmuyordu ama ben günden güne baglaniyordum sana...Ama ben günden güne baglaniyordum ruhuna...Korkuyordum...Korkuyordum ve rüyalarimi bir türlü gerçeklestiremiyordum.Mesela çok istesem de siki siki sarilamiyordum sana...Belki de bu yüzden hep Galata’da bulusmak istiyordum seninle... Hep belki tutarda atacagim dersin diyordum ve ben bu sayede siki siki sarilirim boynuna..Belki sarilip kokunu çekerim ruhuma...Sen farkinda degildin ama yavas yavas serum gibi giriyordun kanima...Ve her damla da can veriyordun bana, her isleyisinde kanima bir gülüs birakiyordun suratimda...Zamaninda olusan kirginliklarimi unuttum yaninda,elini tuttugumda, aslinda ask buymus diyordum da, heyecanimi anlamandan korkuyordum sebepsiz...Hep korktum,bilmeden nedeni korktum çaresiz...En zor animda ,hiç tahmin etmedigim bir anda çiktiginda karsima ve o köprüden zorla geçirdiginde beni; ilk kez korkumla karsiya karsiya gelmis ve ilk kez cesareti bulmustum yani basimda... Hatta cesareti abartmis, oturup sigara yakmistim,sen karsimda...Kendimi güvende hissetmistim,ilk kez senin yaninda bir korkumu yenmistim...Ve umut baglamistim aniden; sana ait hayallerimin, davetsiz misafirleri korkularimi da yok edecegime dair. Sevinmistim karabasanlarimin da karsimizda eriyip gidecegine düsündükçe sevdigim...Hiçbir zaman sevgimi ifade edemedim... Hiçbir zaman yazdiklarimi söyleyemedi dilim ; ama konusamasam da hiçbir seyi sevmemisti senin kadar kalbim...Ve hiçbir sey bu kadar ben olmamisti senden önce sevdigim...Sen sevdigimdin... Ondan da öte yüregim...Sen yüregimdin benim...“Insan yüreksiz yasayabilir mi?” Diye sormustum dostuma...“Hayir” demisti de bana, ben kendimi göstererek,“Yasar..” Demistim gözümde bir damla yasla...Evet insan yüreksiz de yasardi sevdigim... Tipki gidisinin ardindan bedenimin yasadigi gibi.. Tipki gidisinin ardindan bedenimin nefes almasi gibi...Sigara gibiydin benim için yüregim..Bir fark vardi aranizda ...Sen hiç zarar vermedin bana...Ve ben sigara gibi bagimliydim sana...Bilirsin sigarayi ne çok içerim yüregim..Gidisinin ardindan daha bir baglandim sebepsiz ona... Senin gibi birakip gitmesinden korktum...Iyice tek kalmaktan...Yüregimin ardindan...Bilmiyorum iste gitmesinden... Korktum....Her seyden oldugu gibi onun da gitmesinden korktum...............Neden gittin demiyorum sana...Asla hakkim olmadigini biliyorum buna...Ama giderken yüregimi neden birakmadin bana?Yüreksiz insan yasar miydi?Evet yasardi...Ama bu gerçekten yasamak miydi?Neden benim kadar sevmedin de diyemem asla, zorla sevgi dilenecek kadar onursuzlasmadim daha... Belki su an bu yazi bile öyle gelebilir sen dahil bir çoklarina ama; ONURSUZLUK sevgiyi dile getirmekse eger raziyim tüm onursuzluklara...Neden diye sormuyorum sana biliyorum hiç hakkim olmadi buna... Asla soru sormaya hakkim olmadigi gibi...Yada asla kiskanmaya...Yada kizmaya...Özlemeye....Bir sevmeye hakkim var saniyordum ama ona da hakkim yokmus anladim sonunda.............Sen benim sigaram gibiydin hayatimda... Tek farkin vardi ondan, sen asla zarar vermedin bana...Kötü konusamam ardindan, kötü konusulacak biri olmadin asla... Tam tersi hayatin karsima çikardigi ilk iyi seydin yasamimda...Bir vurgunun ardindan, aslinda asil sevdiklerimizin karsimiza çiktiginin en büyük kanitiydin artik yanimda olmasan da...Kötü konusamam ardindan asla, sen hayatimda tanidigim en iyi adamdin... Tüm kirginliklara ragmen hala ayni iyi adamsin...............Hiçbir insani öldürdün mü sen yüregim? Kalbinin tam orta yerine batirip biçagi, seyrettin mi gözlerinin önünde kaybolmasini?Ya en sevdigini öldürdün mü istemeden?Sirf o istiyor diye vazgeçtin mi onu sevmekten yüregim?Kalbindeki sevgini bosaltip gittin mi yarali?Tüm acilari birakip oldugu yere, bir onun acisini alip içine ilerledin mi yagmurda bir basina? Ve o yagmurla yikanip silmek istedin mi her seyi?Silmek istedin mi tüm kirginliklari kalbinden?Geceleri karanlik çöktügünde odana ve sessizligin sesi çildirttiginda seni, kendini suçladin mi tüm olanlardan?Dil yarasinin izlerini kapatabildin mi kalbinden peki yüregim?Tüm yasananlara ragmen tek kötü söz kondurmayip sevdigine, bütün kötü sözleri yüklendin mi üzerine?Sen benim sigaram gibiydin hayatimda...Tek farkin vardi ondan, sen asla zarar vermedin bana.. Ve ben hiç kötü konusmadim hakkinda...Sahi sen hiçbir insani öldürdün mü yüregim?Ya yüreksiz yasamaya çalistin mi hiç?Sigarayi birakmayi denedin mi peki?Ben hepsini yasadim , bilemezsin acisini sevdigim...Hiç bilmede dilegim...Ben yüreksiz yasarim , varsin kalsin yüregim ellerinde, yeter ki sen yüreksiz yasama sevdigim...