BEKLEMEK

Beklemek...

Bakmayin öyle sekiz harf, üç hece, tek kelime olduguna... ne anlamlar barindirir içinde... ve ne zor bir kelimedir... hem söyleyen... hemde söyleten için... bekleyen bekler, bekleten bekler...

Beklemek... beklersin elin telefonda... bir ses, bir nefes... simdi dersin.. ha simdi... beklersin... gelmez üzülür... gelir sevinirsin... birde ansizin gelenleri vardir, pat diye çalar telefonun.. dünyalar nasil senin olur ki... gelen zaten dünyan degil midir?...

Beklemek... gözün yollarda, kapilarda... belki dersin, su yoldan karsima çikar.. bugünde burdan gideyim... beklersin çalan her kapi zilinde onu görmeyi... evini dahi bilmedigi halde beklersin... açarsin kalirsin öylece... ve beklemek çokda hüzünlü bir siirdir...

Beklemek... tüm benliginle, tüm hasretinle... gelecegini bildigin için beklersin... hasretlerin hasrette... hasret çektiren hasret degil mi?... beklersiniz... birgün dersin.. gelecek... gitmeyecek... o an’ in heyecani ile beklersin... ve düsününce nasilda sevinç sarar her yanini.... hayali bile böyle iken... kendisi nasil olur dersin... ve beklemek çokta güzeldir gelecek olan için...

Beklemek, beklemektir... ve beklemek, bekleyen ile bekleten arasinda bir bagdir aslinda...

Kimi zaman hüzün olur... kimi zaman sevinç ve heyecan... karar size kalmistir... hangisini seçersen o anlamda beklersin... bana sormayin... yazan benim... siz hangi beklemek ile beklersiniz...