MAVİ SEVDAM

MAVİ SEVDAM.

Mavilere uzaktan bakanlardan olmadik biz.. Mavinin içindeydik, mavinin 
her tonuysa bizim içimizdeydi. Ask bir sarmasikti, sarmisti heryanimizi. 
Yürekliydik, cesurduk, ask için ölünecekse onu da yapardik kuskusuz. Bizi 
yolumuzdan döndürecek herhangi bir güçte yoktu üstelik. 

Yürüdük ve yorulmadik... 


Askimizi herseyden üstün kilmayi bildik biz... 
Ne hayallerimizi biraktik ne de gerçeklerden uzaklastik. 
Bazen yere sapasaglam basarak, bazen bulutlarin üzerine çikarak 
yasadik aski. Kimseye aldirmadik, tek söz söylemedik. 
Madem bu sevda bizimdi, madem ask herseyimizdi; 
öyleyse korumak en önemli görevimizdi. 
Koruduk ve bikmadik... 

Korkaklarin ve iki yüzlülerin dünyasinda bir sevdayi 
ayakta tutmak kolay degildi elbette... 
Yüreklerimiz kocamandi, içine kocaman dünyalari alirdi. 
En zor animizda yüreklerimize sigindik. Birbirimizin içine aktik. 
El eleydik her zaman. Yan yanaydik, can canaydik. 

Sicaciktik ve sogumadik... 

Birbirimizi oldugumuz gibi kabul edebilmistik... 
Farkliliklarin, insanlari zenginlestirdigini biliyorduk. 
Baskasina en aptalca gelebilecek seyleri yaparken bile çok egleniyorduk. 
Kimin ne dedigini, bize gülüp gülmediklerini önemsemiyorduk. 
Birbirimizi buldugumuz için Tanriya sükrediyorduk. 
Birimiz için ölmemeli, birbirimiz için yasamaliydik. 
Sevdikçe hayata daha çok baglandik. 
Sarildik ve birakmadik... 

Geçmeyecek, bitmeyecek, ölmeyecek bir ask bu... 
Zaman geçecek ama bu ask asla bitmeyecek. 
Asirlik bir çinar gibi saglam kökler salacak topraga. 
Firtinalar kopacak, yagmurlar yagacak, 
karlar kaplayacak her yani ama yikilmayacak. 
Biz yasayacagiz ve askimiz hep var olacak... 

Ey benim mavi sevdam, umudum, ask yoldasim. 
Sana söz bu yürek her atisinda senin adini anacak...