Bilmelisin Diye Yazdim; En Sesli Sevdamsin Benim.
Yikilmaya yüz tutmus köprülerden geçerdi en agir sevdalarim, hep içimde yikilma korkusu, hep göçük altinda sessiz çigliklarim olurdu en sesli sevdalarim. Içimde kopanlar ruhumun iç gicirtan yalnizligi degildi, bunca agirligi gögüslemis olmanin yorgunlugu vardi üzerimde.
Sesli sevdalarimin sessiz çigliklari tirmalar kulaklarimi, can yakar her seferinde külleri uçusmayan. Geceler örtemiyor içimdeki yanginin disa vuran anlamsizligini. Hep yüzükoyun sevdalarda buluyorum kendimi, o yüzden sikistiriyor gögüs kafesim, simsicak ellerine susamis yüregimi…
………..Darmadagin oluyorum düslerime daldiginda, hiç bir sey oluyorum yaninda, yoklugundaysa her sey… Sevgiler büyütüyorum içimde sana, en büyük sevdamdan daha büyük kaliyorsun yanimda, hep biraz daha fazla ask, hep biraz daha fazla yogunluk var mayanda.
Ve tutuluyorum ben sana askin en koyu kivaminda.
.............Sen bilmezsin! Ya dipteyimdir yada tavan yapar sevgilerim, o yüzden çok ses çikartir asklarim, yüksekligi kadar sancilidir benim sevdalarim, o yüzden paylasmak aci verir bana; dogan günesle, saçlarina degen rüzgarla, dudaklarina degen bir fincanla, belki de yalnizliginla!
………..Kim bilir? anlamsiz kuru gürültüler büyütüyorumdur sevdana dair, anlamsiz sarkilar besteliyorum, siirler yaziyorum sana; en büyük / en atesli sevdama…
……….Hasretler zorluyor yalnizligimi dayanamiyorum, o yüzden geliyorum bak; üzerimde en süslü sevgilerim var, en can alici hasretlerim, sana biriktirdigim milyonlarca öpücüklerim…
0 yorum:
Yorum Gönder