Susarım içimden, yalnızlığımı saklarım
Acıların üstesinden gelmeye çalışırım
Kendimce yaşadığım hayatı sevmeye alışırım
Çaresizim kendimi anlatmaya dermanım bile yok
Kayıp giderken zaman hayatın arasından
Sadece izlerim olanları ve olacakları
Yaşamaya gücüm yok, her zaman olduğu kadar ki.
Sözcükler kalemimle birlikte hayata akarken
Ben gördüklerimi değil hissettiklerimi yazıyorum
Bir kaç sevinç parçası dudaklarımda
Hüzünlü bir gülümsemeye benzer sadece
Gelenlerin ve gidenlerin ardından kalanlar
Yaşamaya değerli kılanlardır beni
Gökyüzünde bir kuşun kanat çırpışı
Deniz de ki dalgaların kıyıya sertçe vuruşu.
Benden geriye kalanlara bakıyorum,
İki şeyin var olduğunu görüyorum
Seviniyorum kendimce!
Onlardan biri” Aşk”,
Sonuncusu ve en önemlisi ise “Sen”sin.